Bouw van Gazdagrét Ref. Kerk vordert gestaag

Volg de bouw van de tweede fase van de Gazdagrét Református Kerk op de voet...

https://picasaweb.google.com/113542397109603122906/Epitkezes?feat=directlink

Welkom in Budapest

Van 17-22 oktober 2011 verbleven we in Boedapest. We, dat zijn zes (van de zeven) predikanten die elkaar al langer kennen, vooral van een preekvoorbereidingsgroep. Al meer dan 25 jaar komt onze groep bijeen, in enigszins wisselende samenstelling, om de Schriften te lezen en ons te beraden op hermeneutische en homiletische vragen.

De vriendschapsband die in de loop van de jaren ontstaan is, maakte het mogelijk om een dergelijke reis te organiseren. Een aantal van ons hadden contact met het Central and Eastern European Institute for Mission Studies van Prof. Anne-Marie Kool, een instituut dat gelieerd is aan de Károly Gáspár Universiteit. Anne-Marie was enthousiast en plande een korte conferentie met een aantal lezingen van beide kanten. De sfeer was hartelijk en we merkten dat ons bezoek van Hongaarse zijde op prijs werd gesteld.

Twee punten stonden centraal: hoe reageren wij op de uitdaging van de Evangelische beweging? En: Hoe ligt de verhouding tussen Kerk en Israël? Wat de evangelische inbreng betreft, liepen de Hongaarse en Nederlandse ervaringen niet zo ver uiteen. In beide kerken worstelen we met traditionalisme en vernieuwing, waarbij het de vraag is in hoeverre de evangelischen ons kunnen helpen de grote traditie van de Kerk verder te dragen.

Ten aanzien van Kerk en Israël merkten we dat de bezinning daarover in Nederland al meer dan een halve eeuw geleden is ingezet en dat inzichten die gemeengoed zijn (of waren?) daar iets van een ontdekking hebben. Bijvoorbeeld als het gaat om Gods bijzondere relatie met Israël ook na Pinksteren.

Veelzeggend was voor ons de opmerking van de Hongaarse theoloog István Tatai dat wij volksgewijs zijn geënt op de stam Israël, dus de Hongaren als aparte tak. Eerlijk gezegd, wij voelden als Nederlanders daarbij minder de behoefte om een eigen tak te claimen.

In de besprekingen kwam ook regelmatig de nationalistische en xenofobe koers van de huidige Hongaarse regering naar voren. In een gesprek met een aantal mensen van het synodebestuur bleek dat er in de kerk wel oog voor is, maar dat de financiële afhankelijkheid van de kerk een kritische houding soms ook moeilijk maakt.

Twee ervaringen zijn veelzeggend. Ik had in de wandelgangen een gesprekje met twee theologische studenten. “Right wing oriented” zeiden ze zelf. Op mijn vraag of het evangelie van Jezus Christus niet kritisch is naar alle ideologieën toe, antwoordden ze dat “rechts” toch wel dichter bij het evangelie zit dan “links”. De andere ervaring. Overal in Boedapest kom je het communistische verleden tegen. De gruwelen ervan worden breed uitgemeten. Ik denk terecht. Wat opvalt is dat slechts weinig herinnert aan het minder fraaie verleden van Hongarije,  bijvoorbeeld rond de Tweede Wereldoorlog.

Onder de indruk waren we van het werk van de predikanten Eszter Dani and Zoltán Sóskúti. In een achterstandswijk in Boedapest proberen ze laagdrempelig kerk te zijn met bemoedigende resultaten. Ook wat Ds. Dani vertelde over haar eerdere werk onder zigeuners in Oekraïne was ontwapenend.

Nog iets meer over het instituut waar Anne-Marie Kool aan verbonden is. Onze indruk was dat daar iets goeds gebeurt. Mensen uit verschillende kerken worden bij elkaar gebracht: Hongaren en buitenlanders, protestanten, rooms-katholieken en orthodoxen. Zo’n plek is in Midden- en Oost-Europa waardevol. We begrepen dat het de bedoeling is om het instituut in de toekomst nog steviger te verbinden met de Károly Gáspár Universiteit. Moge het tot zegen zijn.

Sam Janse, Ameide

Conferentie in Boedapest en een bezoek aan Sighisoara

De dag is nog maar enkele uren oud en het is al een drukte van belang op de parkeerplaatsvoor Berea. Het is 4 mei en vandaag vertrekken er zeventien Oud-Alblassers richting Boedapest om daardeel te nemen aan de gemeentecontacten conferentie ‘Samen getuigen van Jezus Christus in deze tijd’. Dominee van Weelden opent de reis met het lezen van Psalm 121. Daarna vertrekken we richting het vliegveld in Eindhoven. Het is nog maar half elf als we na een voorspoedige vlucht voet zetten op Hongaarse bodem. Met een aantal taxi’s worden we naar ons onderkomen voor de komende drie nachten vervoerd. Op de zevende verdieping van een studentenflat bevindt zich het Professor Gasthaus. Bijna de hele verdieping is afgehuurd voor de conferentiegangers uit Nederlanden Roemenië. Als iedereen geïnstalleerd is gaan we op pad om wat meer van Boedapest te ontdekken. Onder begeleiding van twee Hongaarse studenten die Nederlands studeren bezichtigen we met de ‘hop on hop off-bus’ verschillende bezienswaardigheden zoals het Buda kasteel en de Mattyas-kathedraal. En we genieten van een prachtig uitzicht op de Donau en het imposante Parlementsgebouw. Aan het eind van de middag gaan we met de taxi naar het huis van Anne-Marie Kool waar we zeer warm onthaald worden met een heerlijke maaltijd. Rond 8 uur houden we hier twee minuten stilte in verband met de dodenherdenking waarna we met elkaar het Wilhelmus zingen. Een bijzondere ervaring zo ver van huis. We gaan weer terug naar het hotelwaar de Roemeniëgangers ondertussen ook gearriveerdzijn en het duurt niet lang of iedereen maakt zich klaar voor de eerste nacht in Hongarije.

Het vroege ontbijt op 5 mei gaat gepaard met hartelijke begroetingen met de ‘Roemenen’. Voor de één een eerste kennismaking, voor de ander een blij weerzien. Tegen achten verlaten we te voethet hotel om naar het Central and Eastern Institute for Mission Studies (theologische universiteit) te gaan. Na een wandeling van zo’n twintig minuten arriveren we bij de universiteit aan het Calvijn plein in het centrum van Boedapest. Ds. van Weelden opent de conferentie met een meditatie over Joh. 20: 21b ‘Gelijkerwijs Mij de Vader gezonden heeft’. Daarna vertelt Anne-Marie Kool, die de leiding heeft deze dagen, wat het doel is van de conferentie ‘Samen getuige zijn van Jezus Christus in deze tijd.’ We hebben in Nederland en in Oost-Europadezelfde vragen. Samen vormen we een kleurige wereldkerk. We kunnen veel van elkaar leren, maar daarvoor moeten we elkaar eerst proberen te begrijpen. Omdat begrijpen te bevorderen gaan we deze morgen eerst naar elkaar luisteren. Allereerst vertellen de mensen uit Roemenië wat de zorgen zijn binnen hun kerk. Uit het verhaal dat we horen merken we dat de tijd van het communisme diepe sporen heeft achtergelaten, die nog steeds merkbaar zijn. Veel ouderen in de dorpen willen niets met de kerk te maken hebben vanwege de pijn die ze geleden hebben tijdens het communisme. Dat zege en geld heeft, is niet het grootste probleem waar de gereformeerde kerk inRoemenië geconfronteerd wordt. Het grootste probleem is dat ze een hele generatie missen in de gemeente. Veel jongeren studeren verder, maar omdat erin Roemenië weinig arbeidsplaatsen zijn trekken ze na hun studie weg naar het buitenland om daar te werken. Zelden komen ze weer terug. De gemeente bestaat daardoor uit kinderen tot een jaar of 18 en ouderen.

Na de pauze is het de beurt aan de Nederlanders om ter vertellen met welke problemen wij geconfronteerd worden. Leonard Huisman en John de Jong schetsen een beeld van christenen in de Nederlandse maatschappij. Wat ziet de maatschappij aan ons? We laten soms veel te weinig zien wat het betekent om christen te zijn. Daarnaast worden we steeds meer gedwongen om mee te gaan in de wereld. En omdat de mensen in Nederland steeds meer individualistisch worden, gaan we dat ook merken in dekerken. Iedereen heeft zijn eigen smaak en gaat op zoek naar de kerk die bij zijn smaak past. De kerken lopen langzaam leeg.

Na deze verhalen van twee kanten hebben we al veel stof tot nadenken gekregen en is het thema van de conferentie voor ons allen actueel geworden. Want zowel in Roemenië als in Nederland missen we mensen in de gemeente. En wat de reden ook is waarom ze vertrekken, wij worden geroepen om getuige van Jezus Christus te zijn, zodat ze weer met onsmee gaan. We worden geroepen om een missionaire gemeente te zijn. Wat dat inhoudt, vertelt Anne-Marie ons ’s middags tijdens een college dat ze geeft aan haar studenten. Als een gemeente wil veranderen van een gemeente meteen zendingscommissie naar een missionaire gemeente dan is het belangerijk dat een gemeente beseft dat ze er niet voor haarzelf is, maar voor anderen. We hebben zoveel van Godontvangen, dat kunnen we niet voor onszelf houden. Om getuige te zijn van Jezus Christus is het belangrijk dat een gemeente missionair wordt toegerust, maar dat je je ook steeds afvraagt: ‘welke eerste stap (of volgende stap) kan ik zetten? En dan zijn het de kleine dingen die het doen.

Ds. Zoltán sluit deze eerste conferentiedag af met een meditatie over Joh. 14: 18-20. We hebben veel om over na te denken en na te praten. Het is mooi dat we deze dag geen taalbarrière hebben gehad, omdat een aantal Hongaarse studenten die Nederlands studeren voortdurende hebben vertaald wat er werd gezegd. Met alle conferentiegangers nuttigen we het diner in een restaurant nabij de universiteit. Door een verlicht Boedapest lopen we daarna terug naar ons hotel waar we de dag besluiten met een klein feestje, omdat Emese uit Boiu vandaag jarig is.

De tweede conferentiedag, 6 mei, begint op tijd, want om 9 uur zullen we in verschillende groepen Boedapest in gaan om enkelediaconale projecten te bezoeken. Ds. Biró István opent deze dag met een meditatie over Johannes 21:20c ‘zend ik ook ulieden’. Daarna gaan weer in gemengde groepen opuit. Eén van de groepen gaat naar de stichting VISZ (in Nederland bekend onder de naam IKEG, Internationaal KinderevangelisatieGenootschap). Deze stichting houdt zich bezig met evangelisatie onder kinderen.Zo wordt er materiaal ontwikkeld en verspreid voor het houden van kinderclubs,kinderkampen, enz. In het gebouw waar wij ontvangen werdenwas ruimte om mensen te laten slapen. Dat gebeurt regelmatig. Soms gaat het dan om volwassenen die dan toegerust worden om het evangelie te brengen aande kinderen. En soms slapen er kinderen tijdens een kinderkamp.

Een andere groep brengt een bezoek aan de gemeente van Szigetszentmiklos. Een aantal jaar geleden is deze gemeente geplant in een nieuwbouwwijk. Omdat de mensen uit deze wijk eerst niet naar de kerk kwamen, is de kerk naar de mensen gegaan. Dit deden ze onder andere door het organiseren van spelletjes voor kinderen. En via de kinderen werden de ouders bereikt. Nu is het een snelgroeiende gemeente die ook veel alcoholverslaafden opvangt. Een van de gemeenteleden die we ontmoeten is Lajos, een man vanongeveer 50 jaar, die meer dan 20 jaar verslaafd wasaan alcohol. Zijn vrouw heeft al die jaren voor hem gebeden en ineens was hij bevrijdt en genezen. Sinds die dag gaat hij met haar mee naar de kerk, waar hij nu ouderling is. Stralend vertelt hij dat hij door zijn beroep veel mensen ontmoet en zo kan getuigen van de liefde van Christus. De slogan van deze gemeente is: ‘Jezus kan je bevrijden.’ Het geheim is: gebed en zingen en veel doen voor de kinderen in de wijk.

Weer terug op de universiteit wisselen we de ervaringen van deze morgen uit. En daarna is het al weer tijd voor het laatste onderdeel van deze conferentie. Wat neem je mee naar huis? Iedereen vertelt persoonlijk wat hij heeft geleerd. Bijzonder om te horen dat iedereen zijn eigen ‘kruimeltje’ heeft opgeraapt. Bij elkaar wordt dat een heel brood en kunnen we samen een gemeente zijn die getuigt van Jezus Christus in deze tijd. Of het nu in Roemenië is of in Nederland! Arie Karreman spreekt als laatste en bedankt iedereen. Jarenlang heeft hij hier naar uitgekeken en nu is zijn droom werkelijkheid geworden. Ook Anne-Marie uit haar grote blijdschapo ver deze eerste conferentie met mensen uit gemeentecontacten tussen Nederland en Roemenië. We zingen als Nederlandse groep onze Roemeense vrienden Psalm 17:4 toe. Tot slot spreekt Ds. Biró István enkele woorden: Boedapest is de brug geworden tussen Oud-Alblas en Sighisoara.

We besluiten ons verblijf in Hongarije met een boottocht over de Donau. Al varend nuttigen we het diner. Daarna is het tijd om de koffers te pakken.Over enkele uren zal de groep uiteenvallen. Sommigen op weg terug naar Oud-Alblas, de Roemenen per auto naar huis en de Oud-Alblassers die doorgaan naar Roemenië pakken het vliegtuig.

Op 7 mei vliegen we met zijn elven van Boedapest naar Tirgu Mures. Zo komen we aan het begin van de middag aan in Roemenië waar Ds. Ardojan ons met een busje op staat te wachten om ons naar Sighisoarate brengen. Daar worden we afgezet bij de parochie waar we hartelijk worden ontvangen met een voortreffelijke lunch. Na het eten worden we mee genomen naar onze gastgezinnen, om daar de rest van de middag door te brengen. Jammer genoeg is het communiceren in verschillende gezinnen niet eenvoudig omdat de mensen geen woord Engels of Duits spreken. Na een lange autorit van ongeveer acht uur arriveren ook de Roemeense conferentiegangers in Sighisoara.’s Avonds ontmoeten we elkaar in een pizzaria om gezellig met elkaar te eten en bij te praten.

Op zondagmorgen preekt Ds. Biro over het gebed van Hanna. Het is vandaag Moederdag en daar is de dienst op gericht. Na de preekzingen we opnieuw met elkaar Psalm 17: 4. Deze keer zingen we het de hele gemeente toe. Het samenzijn is nog niet afgelopen, want in Roemenië wordt Moederdag niet thuis gevierd, maar in de kerk. Alle kinderen komen naar vorenen zingen verschillende liederen met elkaar zoals ‘Jezus houdt van alle kleine kinderen’. Sommige kinderen zeggen een gedichtje op en allemoeders krijgen bloemen (ook aan de Nederlandse moeders is gedacht!) De tieners voeren tenslotte een soort toneelstuk op. Het is een bijzondere ervaring voor ons allemaal. Met de hele gemeente drinken we koffie in het schooltje naast de kerk. De lunch gebruiken we in onze gastgezinnen waar we ook de middag doorbrengen.

Een aantal van ons gaan ’s middags een stukje wandelen. Tijdens die wandeling komenz e terecht op het zigeunerkamp net buiten het dorp. Wat ze daar zien laat een diepe indruk na. Kinderen zonder kleren, dronken vaders. Het is moeilijk om jeniet beter te voelen dan deze mensen. De wortels van de Roma’sliggen in deze streek, ze hebben hun eigen cultuur en gewoontes die sterk verschillen van de onze. Ondanks hun levenshouding zijn ze toch onze naaste Het is een opluchting als we weer op een vertrouwd adres zijn.

De Nederlandse jeugd maakt aan het eind van de middag een wandeling naar de Burcht vergezeld door de Roemeense jeugd. Weer terug inde Parochia is het tijd voorde jeugddienst. Er wordt veel gezongen en Ds. Ardojan preekt over de maanzieke jongen. Hij houdt zijn preek in het Hongaars, maar heeft hem speciaal voor ons in het Engels vertaald. Zo krijgen ook wij de boodschap van de preek mee: Jezus maakt de verschijnselen niet minder, zoalsmedicijnen doen, maar Hij geneest volkomen. Na de preek wordt er weer gezongen.‘Heer’ ik kom tot U’, klinkt het dan in onze eigen taal. Ontroerend! We worden deze dag echt overladen metgeestelijke en lichamelijke goede gaven. Wat geven de mensen in Roemenië veelaan ons! Om stil en beschaamd van te worden. Hoe gastvrij zijn wij? ’s Avonds hebben we met de jeugd uit Roemenië een Bijbelstudie over 1 Kor. 12: 8‘vele leden een lichaam’. Of we nu in Oud-Alblas wonen of in Sighisoara we hebben allemaal onze eigen gave en we worden opgeroepen om die te gebruiken tot eer van onze God.

De maandag is een dag die in het teken staat van bezoeken. Allereerst gaan we naar een bejaardenhuis dat gefinancierd wordt door de overheid. De directeur ontvangt ons en vertelt over de grote moeite die hij heeft om het tehuis draaiende tehouden. Zo heeft hij per bewoner 2 euro per dag beschikbaar om hen drie maaltijden te geven. Veel verzorgenden trekken weg omdat ze hier maar 100 euro per maand verdienen en in het buitenland wel tien keer zoveel. Zodoende is er niet alleen gebrek aan geld, maar ook aan personeel. Het is schrijnend om te zien onder welke omstandigheden deze mensen moeten leven.

Daarna brengen we een bezoek aan een bejaardenhuis waar Zsuzsa, een van de Roemeens werkgroepleden, werkt. Dit bejaardenhuis wordt ondersteund door de Lutherse kerk. De omstandigheden zijn hier veel beter dan in het eerste bejaardenhuis dat we bezoeken. Er is plaats voor acht bewoners die veel aandacht krijgen en goed verzorgd worden. Omdat deze mensen veelal Duits spreken, kunnen we met hen communiceren. Ze voelen zich thuis en hebben een goede oude dag.

In Berea staat er een lunch voor ons klaar. Onder het eten kunnen we de indrukken van deze morgen een beetje verwerken. ’s Middags bezoeken we een aantal oude mensen die ondersteund worden door de kerk. Als eerste gaan we naar een ouder echtpaar dat woont op een zigeunerkamp. De man is ernstig ziek. Ds. Biro Istvan leest een gedeelte uit de Bijbel, we bidden met elkaar het Onze Vader en zingen voor hen Psalm 25: 2. Ons volgende bezoek brengt ons bij een oud vrouwtje van 82. Ze heeft jarenlang de klokken van de kerk geluid. Haar kleinzoon is op18-jarige leeftijd gestorven nadat hij door een bloedtransfusie besmet was met AIDS. Vier jaar daarvoor had hij belijdenis gedaan in de gemeente. Voor haar zongen we Psalm 68: 10. Als laatste gaan we langs bij een vrouw van 87. Ze leeft in een klein kamertje in een huis dat bewoond wordt door acht gezinnen. Ze krijgt nooit bezoek en moet rondkomen van 25 euro in de maand. Voor haarz ingen we ‘U alleen, U loven wij!’ Wat is het goed om te zien wat de kerkelijke gemeente van Sighisoara en in het bijzonder de maatschappelijk werkster Joli voor deze mensen betekent. Er zijn veel van deze arme ouderen in de stad die zeer regelmatig bezocht en van het nodige voorzien worden.

Leo en Betty Eijkelenboom brengen deze middag een bezoek aan Emese en Dezső in Boiu. Tijdens het transport van Oud-Alblas naar Roemenië in oktober 2009 zijn er bouwmaterialen vanuit l’Insigne bij hen afgeleverd. Met behulp van deze materialen hebben ze een huis gebouwd. Het was mooi om het resultaat te zien. Aan het eind van het jaar hoopt ditjonge gezinnetje hun intrek te nemen in deze woning.

Na de indrukwekkende bezoeken van deze dag, breekt voor de meesten van ons de laatste avond in Roemenië aan. Als afscheid heeft de Roemeense werkgroep een barbecue voor ons georganiseerd in de tuin van Eva en Ferenc. We eten niet alleen maar zingen ook nog veel liederen met elkaar zowel in het Hongaarsen het Nederlands. Het is goed om samen met onze broeders en zusters in Roemenië de Heere te loven. ‘Heer’, ik prijs Uw grote naam’, klinkt het uit ieders mond! We zijn met veel leden, maar we vormen één lichaam met Christus als ons Hoofd.

Op de morgen van de 10e mei komen we nog een keer bij elkaar in Berea. Voordat we afreizen naar Nederland hebben we nog een korte ontmoeting met de ouderen van de gemeente die wekelijks bij elkaar komen om met elkaar te luisteren naar het Woord en op een ontspannen manier met elkaar bezig te zijn met een handwerkje of een spelletje. Op zondag hebben we allemaal een geborduurd kleedje gekregen dat gemaakt is door de vrouwen die deze morgens bezoeken.

Een taxibus brengt ons weer terug naar het vliegveld. De vlucht naar Weeze verloopt voor spoedig en zo staan we aan het eind van de middag weer op de parkeerplaats bij Berea in Oud-Alblas. Anders dan een week geleden, want we hebben veel stof tot nadenken in onze geestelijke koffers mee teruggenomen. Zowel door alles wat we in Boedapest en Sighisoara gehoord en besproken hebben als door alles wat we gezien hebben. Dat we al deze bagage die we door deze onvergetelijke reis meegekregen hebben zullen gebruiken om elk op onze eigen plaats een getuige te zijn van Jezus Christus in deze tijd!

Namens alle conferentie deelnemers en Roemeniëgangers,
 
Leontine Jabaaij en Betty Eijkelenboom

Gemeentecontacten Conferentie Budapest 2011 // Testvér gyülekezetek konferenciája Budapest 2011

We zijn dankbaar dat zich zovelen hebben aangemeld voor de toerustingsconferentie voor Nederlands- Hongaarse- en Roemeense partnergemeenten: rond de veertig!
De laatste versie van het nederlandstalige programma vindt u hier: NL programma. De komende dagen zullen we nog wat voorbereidingsmateriaal opzoeken.

Nagyon hálásak vagyunk, hogy annyian jelentkeztek a holland-magyar testvér gyülekezetek konferenciájára: kb. 40-en!

A magyarnyelvű program utolsó változatát itt tölthető le: magyarnyelvű program.

Persbericht Themadag Gemeentecontacten: Samen getuige zijn van Christus

Persbericht

 

Themadag gemeentecontacten in Centraal en Oost Europa

 

Prof. Dr. Anne-Marie Kool is al bijna 25 jaar werkzaam in Hongarije. Zij is sinds 1987 uitgezonden door de GZB en geeft leiding aan het Zendingsinstituut in Boedapest. De situatie in het post communistische Oost Europa en de rol van kerken in Christelijke organisaties zijn daarbij heel belangrijke thema’s. In haar contacten komt ze met een zekere regelmaat mensen tegen die betrokken zijn bij contacten met kerkelijke gemeenten in Nederland. Lag vlak na de val van het communisme het accent op materiële noden thans liggen er vele vragen op geestelijk terrein. Hoe kunnen Nederlandse gemeenten samen met de gemeenten in Centraal en Oost Europa optrekken in de seculiere wereld. Welke maatschappelijke invloeden zijn van belang? En is er geen behoefte meer aan materiële hulp?

Deze en andere vragen staan centraal op een themadag die D.V. 8 januari 2011  in de Sionkerk in Houten gehouden zal worden. Nadere informatie is verkrijgbaar via mhardeman@planet.nl.

 

 

Een week Budapest -- Drs. A. Juffer -- Rhenen

Een Week Boedapest Juffer Final

Kwarteeuw gemeentecontacten met oosterburen

12-03-2010 09:10 Jan van Reenen

Sinds 1979 heeft Gerben Dijkstra uit De Lier contact met Oost-Duitse christenen.

DE LIER – Het aantal kerkelijke gemeenten in Nederland die contact hebben met Oost-Duitse zustergemeenten is de laatste jaren sterk gedaald. Ging het twintig jaar geleden om zo’n 400 gemeenten, nu zijn er nog rond de 200 plaatselijke kerken die wederzijdse banden onderhouden.

„We hebben besloten door te gaan en ons anders te oriënteren”, zegt Gerben Dijkstra uit De Lier, voorzitter van de Landelijke Werkgroep Gemeentecontacten Nederland-Duitsland. De werkgroep bestaat 25 jaar. Morgen heeft in Utrecht een jubileumviering plaats.

Na het ontstaan van de DDR in 1949 kwam de Duitse Evangelische Kerk in een isolement terecht. Toch ontstonden er na verloop van tijd contacten met het Westen. Met name tijdens de zogenoemde Bibelwochen in Berlijn waren er ontmoetingen, ook met Nederlanders die daar aanwezig waren.
Lees verder: http://www.refdag.nl/artikel/1467238/Kwarteeuw+gemeentecontacten+met+oosterburen.html?nieuwsbrief=1

Uit: Reformatorisch Dagblad 12 maart 2010

Verslag Themadag Gemeentecontacten Houten

107 Verslag Themadag Gemeentecontacten_verand Amk

Publish at Scribd or explore others: Other Research

Contacten met kerkelijke gemeenten in Midden en Oost Europa na 20 jaar nog springlevend

Contacten met kerkelijke gemeenten in Midden en Oost Europa na 20 jaar nog springlevend

(Mineke Hardeman)

Introductie
Begin februari werd op intitiatef van Prof. Dr. Anne-Marie Kool in het kerkelijk centrum Sionspoort in Houten een themadag gehouden over gemeentecontacten met kerkelijke gemeenten in Midden en Oost Europa. Ruim 50 personen hebben een dag lang met elkaar stilgestaan bij de vragen die er leven zowel in Nederland als ook in Midden en Oost Europa over de vorm en inhoud van de contacten.

Aanleiding tot het organiseren van deze dag was dat prof. Kool met een zekere regelmaat vragen krijgt van afzonderlijke gemeenten om ondersteuning bij het onderhoud van de contacten. Tot nu toe werden deze vragenwaar mogelijk beantwoord via schriftelijk contact of ook tijdens deputatiewerk. Sinds de oprichting van het Central and Eastern European Institute for Mission Studies aan de Karoli universiteit van Boedapest en Prof. Kool’s benoeming tot hoogleraar missiologie aan deze universiteit is het mogelijk om de gemeentecontacten tot deel van onderzoek en toerusting te maken. Een eerste stap werd gezet met de bijeenkomst in Houten.
Uit de reacties vooraf en ook tijdens de dag werd duidelijk dat het thema leeft, dat het gemeentecontact in vele kerkelijke gemeenten in Nederland nog leeft maar dat zich ongeveer 20 jaar na de veranderingen in Midden en Oost Europa vele nieuwe vragen aandienen. De euforie in dit deel van Europa heeft nogal eens plaatsgemaakt voor teleurstellingen en Nederland is niet langer meer dé Christelijke natie .

Inleiding van professor Kool: missionair gemeente zijn in Oost en West
Reden waarom Prof.Kool in haar lezing tijdens de themadag het accent heeft gelegd op het missionair gemeente zijn in Oost en West en heeft uitgenodigd om na te denken over de vragen van deze tijd en als gemeenten vanuit een gelijkwaardige positie naast elkaar te staan. De vragen die zich aandienen zijn niet alleen de vragen in Hongarije of Roemenië maar ook de vragen in Nederland en geheel Europa: de overgang van een Christendom naar een postchristendom tijdperk.
De eerste jaren van de contacten waren jaren waarin het communisme hoogtij vierde en de kerk naar de rand van de samenleving was verdreven, min of meer gedoogd. Reizen naar het Oosten waren vol spanning, Bijbels mee, soms verstopt en gebracht naar geheime adressen. Het was in Nederland het werk van enkelingen. Na de val van het communisme ontstond een veelheid van contacten: het mocht en er was heel veel nood. De inhoud van het contact was veelal materieel van aard, langzamerhand kwam daar verandering in en werd gezocht naar mogelijkheden ook te komen tot een meer geestelijke invulling van het contact. Die stap is allerminst gemakkelijk. Velen vragen zich af hoe dat vorm te geven. Hoewel de val van het communisme al bijna 20 jaar achter ons ligt is het verleden allerminst vergeten en vergeven. Het is niet zondermeer hetzelfde of je in het oosten of het westen woont: openheid in contacten, democratisch leiderschap, omgaan met problemen en conflicten de schaduw van het verleden is regelmatig voelbaar en zichtbaar.
Er is geen panacee, geen standaardoplossing voor de vragen die betrokkenen bij gemeentecontacten hebben.

Er ligt wel een geweldige uitdaging: zoeken naar vormen waarin de vragen die zich aandienen gemeenschappelijke vragen worden, waarin sprake is van gelijkwaardigheid in plaats van eenzijdigheid en eenrichtingsverkeer.
· Als gemeenten je realiseren dat je deel uitmaakt van een groter geheel
· Bemoedigen van de gemeente en stimuleren getuige te zijn, waar nodig samen te werken aan toerusting
· Bespreken van de vraagstukken die zich aandienen aan beide kanten: maatschappelijke vragen , vragen die zich in de kerk aandienen
· Nagaan wat identiteit en etniciteit betekenen: de ander in het oosten veelal Roma, in het westen de moslims
· Waar nodig en mogelijk elkaar de spiegel voorhouden
Wanneer beide partijen bereid zijn om een gezamenlijke weg te gaan, elkaar er aan te herinneren deel te zijn van het wereldwijde Christendom, naast en met elkaar te staan, elkaar te bemoedigen dan biedt het alle kansen om nieuwe aspecten van Gods koninkrijk te leren kennen.

Kijken in en naar Nederland
Drs Dorottya Nagy afkomstig uit het Hongaars sprekende deel van Roemenië bereid een proefschrift voor over zending onder Chinezen in Hongarije. Zij woont sinds een aantal jaren in Nederland en was gevraagd om haar ervaringen en haar kijk op de gemeentecontacten weer te geven.
Sinds de toetreding van Hongarije en Roemenië tot de Europese Unie is de context waarbinnen zich de contacten afspelen veranderd. Er is op deze manier een saamhorigheid gecreëerd die een uitdaging vormt om de vraag naar de identiteit te beantwoorden. Vroeger ging het om : zij de armen en wij in het Westen de rijken, wij samen Christenen en zij de ongelovigen (communisten). Het gaat nu om de vraag zijn we samen Christenen voor en in Europa en wie zijn dan de ander. Wordt het dan de uitdaging om samen getuigen van God te zijn in de brede Europese context.
Door de regenboog Europa komen er kansen om realistischer met elkaar om te gaan, ook in de gemeentecontacten. Deze periode brengt de mogelijkheid met zich mee om dieper in te gaan dan de uitwisseling van materiële goederen. Het is belangrijk om in kaart te brengen wat er bij de ander leeft. Hongaren zeggen dikwijls: die Nederlanders zullen ons nooit begrijpen en Nederlanders zeggen dat ze ander heel goed begrijpen.
Communicatie is een centraal punt: er zijn meer en meer studenten die in het buitenland verblijven, meer gemeenteleden spreken Engels of Duits. Dat biedt kansen voor de gemeentecontacten. Materiële hulpverlening is nog belangrijk maar de uitdaging voor de Nederlanders is vooral ook : laat zien dat je meer bent dan een rijke broeder of zuster.

Onderzoek gemeentecontacten
Drs. Theo Pieter de Jong schreef zijn eindscriptie voor zijn theologiestudie over wederkerigheid in gemeentecontacten. In een periode van drie maanden deed hij onderzoek in Hongarije en in Nederland bij een zestal gemeenten. Zijn conclusies deelde hij in Houten met de deelnemers van de themadag:
Gemeentecontacten zijn het meer dan waard om meer aandacht te krijgen op bovenplaatselijk niveau. Het is belangrijk dat er vormen gevonden worden waarin betrokkenen bij gemeentecontacten ondersteund en waar nodig begeleid worden.
Gemeentecontacten bestaan bij gratie van wederkerigheid. Een niet wederkerig gemeentecontact zal vroeg of laat verdwijnen.
Het is belangrijk om voortdurend de doelen die men heeft voor ogen te houden en ook keuzen te maken. Het is realistischer om slechts op enkele aspecten in te zetten dan een breed scala voor ogen te hebben en te ontdekken dat het onmogelijk is alles vol te houden.

Een rijke schat aan ervaringen
De deelnemers van de dag brachten een rijke schat aan ervaringen met zich mee. Sommigen zijn al jaren in de weer om contacten te onderhouden en kennen de verhalen vanaf het begin: van het avontuur van Bijbels smokkelen naar een gezamenlijk optrekken in het Christen zijn in deze tijd. Van het opknappen van de pastorie tot een Bijbelweek met kinderen. Van een vraag om humanitaire hulpgoederen tot een cursus waarin de rol van de ouderling centraal staat.
Van incidenteel contact tot een gestructureerd contact. Van een centrale rol van de predikant tot een door een gemeente gedragen regelmatige uitwisseling.
De inleidingen op de themadag en de discussies over de inleidingen en de inbreng van de ervaringen zullen voor de komende tijd op de agenda staan van het CIMS.

Impressies van Themadag Gemeentecontacten Houten