Updates, resources and impressions related to my pilgrimage in mission and missiology in Croatia and Central and Eastern Europe as a sign, that God still moves in a mysterious way, His wonders to perform!
Saturday, December 17, 2011
Wednesday, November 9, 2011
Zes cent voor de armen
Sunday, November 6, 2011
Bouw van Gazdagrét Ref. Kerk vordert gestaag
https://picasaweb.google.com/113542397109603122906/Epitkezes?feat=directlink
Tuesday, November 1, 2011
Welkom in Budapest
Saturday, October 15, 2011
Een week Boedapest
Wil je gastcollege komen geven over kerk en kerkelijk leven in Nederland?
Hetging om een blok in het masterprogramma van studenten Neerlandistiek aan deKaroli-Universiteit te Boedapest. Het verzoek bereikte me via Prof. dr. A.M. Kool, missioloog aldaar.Het werd een heel avontuur. Wat was de plek van een dergelijk onderwerp in hetcurriculum? Waarom zouden Neerlandici daar iets van moeten weten? Het lagvoor de hand een antwoord te zoeken in de Nederlandse literatuur. Veel daarvanveronderstelt kennis van kerk en kerkelijk leven.Er bleek nog een andere reden mee te spelen. Het ging om onderwijs aan de Károli Gáspár Református Egyetem, de universiteit van de Hongaarse Protestantse Kerk. De colleges moesten ook recht doen aan die identiteit. Dat maakte het lastig: hoe moest je het aanpakken, meer (kerk)historisch of toch theologisch? Ik heb die vraag meteen maar op tafel gelegd en onderweg steeds aangegeven vanuit welke discipline de stof aan de orde werd gesteld.Het is op zich al een interessant gegeven, zo’n Gereformeerde universiteit. Wat iser de status van? Gaat het om een soort VU? Of juist helemaal niet? Dat was een heel aardig aanknopingspunt voor een stuk 19 de eeuwse kerkgeschiedenis over de scheiding van kerk en staat, Hoedemaker en Kuyper, schoolstrijd en verzuiling. Actueel, ook voor de Hongaarse Gereformeerde Kerk en haar plek inde samenleving bleek de tegenstelling tussen beide theologen: Hoedemaker ende volkskerk, zijn kijk op de natie als organisme zoals de Romantiek dat zag, endaar tegenover Kuyper die dacht in termen van een Verlicht liberalisme en pleittevoor een vrije, belijdende kerk waarvan de leden zich maatschappelijkorganiseerden. Er bleek meer affiniteit met de eerste.De universiteit ligt aan het Calvijnplein in het centrum van Pest, met daaraaneen serie kroegen waarvan er een naar de grote reformator is vernoemd. Calvijnen meer in het bijzonder het calvinisme hebben een belangrijke rol gespeeld inde strijd van de Hongaren tegen de Habsburgers. Ook dat leverde een aardigeparallel met onze vaderlandse geschiedenis. In beide gevallen bleek dat er steungezocht werd bij de Turkse sultan Suleiman en zijn moslimlegers (wat deNederlanden betreft door Willem van Oranje via een Joodse relatie). Het kaninderdaad verkeren.Arminius van Hollandse komaf, en Gomarus van Vlaamse huize kwamen voorbijen met de laatste de grote stroom vluchtelingen van calvinistische overtuiging uithet zuiden. Zij versterkten de burgerij in de steden met kennis, geld enondernemingszin. De positie van beide theologen bleek onlosmakelijk verwevenmet de strijd om de macht tussen Maurits en de burgers aan de ene kant, en VanOldenbarnevelt en de regenten aan de andere. De Synode van Dordt,1618/1619, bevestigd meer dan de overwinning van de Gereformeerde religie.Een interessant agendapunt op die synode, ingebracht door koning Jacoubus Ivan Engeland, was of dat kon, een bisschop in een kerk van gereformeerdesignatuur. De Hongaarse Gereformeerde Kerk kent als enige van die signatuur het episcopaat. Waarom zou die koning geïnteresseerd zijn in zo’n hiërarchisch gestructureerde kerk? Wilde hij de kerk als tegenhanger van de staat? Zoals je inde Republiek een presbyteraal georganiseerde kerk had. Zou dat een reden zijnwaarom de Hongaarse Gereformeerde Kerk een bisschop heeft? Wat verderrondkijken in het Europa van na de Reformatie leverde meer parallellen.
Het laatste deel van de colleges werd gewijd aan een derde ingrijpendeverandering in maatschappijstructuur: het ontstaan van de open samenleving nade Tweede Wereldoorlog en het proces van ontzuiling. Naast de analyses en decijfers van de godsdienstsociologen kwam ook de theologische bezinning op depositie van de kerk ter sprake, de kerkorde (Christus-belijdende volkskerk), depublicaties van de synode, de apostolaatstheologie, soms haast wanhopige pogingen om haar bestaan als volkskerk te rechtvaardigen. Aan de hand van VanRuler en Kraemer probeerden we de theologische discussie in grote lijnen tevolgen. De fusies in kerk en politiek, CDA en PKN, demonsteerden eerderverlegenheid dan visie. Uit de weerklank die Wilders beroep op de nationale(joods-christelijke) identiteit vondt, bleek dat de open samenleving voor veelmensen een angstig avontuur is. De studenten voelden precies aan om welkeproblematiek het ging.Ter afronding van het blok moesten zij een paper over schrijven over een aspect ervan. Eén van hen had al een scriptie gemaakt over Karel en de Elegast. Zij wilde over diezelfde Karel nu schrijven als keizer van het Heilige Roomse Rijk, zodoor paus Leo III gekroond in 800. Die wilde daarmee de claim vanConstantinopel als erfgenaam van Rome en het Romeinse Rijk betwisten: Europaals Corpus Christianum met zijn Codex die inquisitie en kruistochtenrechtvaardigde. Is de islamitische ummah met zijn sharia geen parallel? was devraag.Europa is opnieuw één aan het worden. Zijn Hongarije en Holland eigenlijk geenprovincies van de EU? Wat draagt die eenheid nu? Hoe zien de kerken hun roldaarin? Kerken, meervoud, want blijven denken in termen van een nationale,gevestigde kerk is jezelf buiten spel zetten, je missie niet verstaan.Een andere student koos voor de contacten tussen Oost en West, voor en na deval van de Muur. Hebe Kohlbrugge inspireert haar. Wat waren de motieven omde gemeenten onder communistisch regiem te bezoeken? Kwam je namens dekerk of speelde er ook een politiek protest mee? Of zijn beide verweven? Hoedan ook, hoe verdiepen wij die (vooral diakonale) contacten tot een geestelijkebeweging in Europa? Moeten we in onze open samenleving niet leren kerk enstaat strikt te scheiden en het zoeken in de richting van een civil religion? Het helderst en het hardst kwam de ontzuiling en de daarmee gepaard gaande identiteitsproblematiek aan het licht toen het ging over jeugd en jeugdcultuur. Alis het een heel ander verhaal, de val van de Muur schiep eenzelfde vacuüm en zo ook herkenning en verbondenheid die je deed beseffen deel te zijn van eenzelfdecultureel klimaat. Het bleek een populair onderwerp om je verder in te
verdiepen: stoeien met een grote variëteit aan stijlen (muziek, kleding enz.) op zoek naar jezelf. Het kerkelijk instituut bleek jongeren niets te zeggen. Zij zijn deel van hun eigen netwerk.Mijn vrouw en ik werden door prof. Kool uitgenodigd voor een ontmoeting metmensen uitgezonden door de Christian Reformed Church in Amerika in allerleilanden van Oost-Europa. Zij waren in Boedapest bijeen geroepen voor evaluatie,bezinning en toerusting. Die avond ging het om de evaluatie. Een deskundigecoach leidde het gesprek. Daarbij kwam ook de relatie tot de respectievelijke gevestigde kerken ter sprake. Het viel op hoezeer die aspect zijn van de nationale identiteit. Dat geldt met name voor de Orthodoxe Kerken. Maar juist indie hoogliturgische kerken wordt het besef wakker dat de deur open moet, dat het contact met andere kerken gezocht moet worden, dat je je positie alsgevestigde kerk daarom moet willen relativeren en dat je samen teruggeworpen wordt op de vraag wat je missie als kerk(en) van Christus in een opensamenleving is. Het werd een verrijkend verblijf. Met veel respect denken wij aan de faculteitdaar en aan het werk van Prof. Kool die in haar wetenschappelijk werk en op hetgrondvlak met huid en haar betrokken is bij kerk en kerkelijk leven in eencontext van ingrijpende politieke en maatschappelijke verandering. AJ.
Thursday, October 13, 2011
Friday, October 7, 2011
Evaluations course Dutch Churches and Church life -- Drs. A. Juffer
1. Church History did not belong to my favorite subjects but I had a nice surprise this week. Despite the fact that Dutch was only my minor before I have started the major, I could understand most of the curriculum as the professor did his best to explain everything in the simplest and clearest way. The curriculum at the beginning of the week was harder because there were more historical data but the topics we dealt with on Wednesday and Friday were interesting and thought provoking (the situation of the Jews in Holland, the results of researches on the immigrants and people’s attitude towards Church, faith, religion and God in Holland today). It pleased me that the professor was interested in our personal point of view, and he did his best to communicate the subject in an interesting and clear way instead of concentrating only on pure facts. It was good to hear about his personal experience and to learn of the Church from this perspective. The summaries at the end of the lectures were very useful and therefore when I reread it at home I could easily take in the information and remember them.
Wednesday, October 5, 2011
NL-H lelkésztalálkozó és párbeszéd
9.30 Köszöntés: Prof. Dr. Balla Peter, KRE Rektora
9.30 – 11.00 I. Téma: Az evangéliumi mozgalom a holland és magyarországi református egyházban
9.30 – 9.50 Rev. Evert Westrik és Rev. Wijnand Sonnenberg előadása
9.50 – 10.10 Nt Balogh Tamás, Gödöllői ref. lelkész előadása
10.10 – 11.00 Megbeszélés
11.00 – 11.30 Kávé szünet
11.30 – 13.00 II. Téma: A szétválaszthatatlan kapsolata az egyház és Izrael között (The unrelinquishable relationship between church and Israel)
11.30 - 11.50 Nt. Dr. Tatai István, Hatvani Ref. lelkész előadása
11.50 – 12.10 Rev. Dr. Sam Janse előadása
12.10 – 13.00 Megbeszélés
13.00 Zárás
Jelentkezés a cims@kre.hu-n. A tolmácsolásra való igényt kérjük időben jelezni. Jelentkezési határidő 2011. október 15.
Friday, September 30, 2011
Third Good News for the City Consultation Budapest
Thursday, September 22, 2011
Wednesday, September 21, 2011
Thursday, September 15, 2011
Friday, August 5, 2011
Thursday, August 4, 2011
John Stott overleden
John Stott (1921-2011) bracht eenheid
LONDEN - Een van de boegbeelden van de evangelicale beweging in de twintigste eeuw, de Britse theoloog John Stott, is woensdag op 90-jarige leeftijd overleden.
Hij was een hervormende evangelical die zich zijn leven lang inzette voor eenheid onder christenen.
John Robert Walmsley Stott was in aardig wat opzichten de stereotype Engelsman: scherpzinnig, geordend en evenwichtig, gevoel voor humor, punctueel en een beetje introvert en gereserveerd. En een tikkeltje wereldvreemd, zo bleek af en toe. In 1956 vierde Stott Kerst in het gezin van Billy Graham, de Amerikaanse evangelist die een goede vriend was van de Britse theoloog. In zijn sok met cadeautjes trof hij een pakje aan met een onbekend opschrift, zo beschreef Agnes Amelink de anekdote in Trouw eind jaren negentig. ‘Het begon veelbelovend met ‘deo’ en het vervolg deed denken aan een geschenk. Het godsgeschenk was een busje deodorant.’
traditioneel
John Stott zal niet in de eerste plaats worden herinnerd door zijn theologische opvattingen, want die waren grotendeels traditioneel. Stott maakte wel faam als (Bijbelgetrouwe) leraar en bruggenbouwer. Zowel binnen de evangelische wereld als daarbuiten zocht hij naar eenheid. Het Amerikaanse tijdschrift Time rekende hem zoveel invloed toe dat het in 2005 Stott in de top-100 invloedrijkste mensen ter wereld plaatste.
13 februari 1938. Op die zondag kwam John Stott als 16-jarige jongen tot geloof, zo zei hij zelf. Hij werd meegenomen naar een toespraak van de evangelist Eric Nash, die sprak over de vraag van Pilatus: ‘Wat moet ik dan doen met Jezus die de Christus wordt genoemd?’. Jaren later zei Stott er zelf over: ‘Voor het eerst hoorde ik dat ik iets moest doen met Jezus. Dat was nieuw voor me. Ik had tot dan toe altijd gedacht: Jezus heeft gedaan wat hij moest doen, en ik hoef me daar alleen maar bij neer te leggen. Nu kreeg ik te horen dat je hem of laf kon verwerpen, als Pilatus, óf hem persoonlijk kon aannemen en volgen.’
Diezelfde avond besloot John bij wijze van experiment ‘zijn hart te openen voor Jezus’. ‘Ik zag geen lichtflitsen, hoorde geen donderslagen, voelde geen elektrische schokken door mijn lijf. Eerlijk gezegd voelde ik helemaal niets. Ik kroop gewoon in bed en viel in slaap.’
geen spektakel
Het verhaal zegt veel over Stott. Het is aan de ene kant een klassiek evangelisch bekeringsverhaal: Stott wist zich jaren later het precieze tijdstip nog nauwkeurig te herinneren. Wel evangelisch dus, maar geen spektakel. Hij was wars van geloven puur op emotie, zonder verstand. Hij zag het menselijk verstand als geschenk van God. Waarschijnlijk speelde zijn opvoeding hierin een grote rol. Zijn vader was medicus en wetenschapper, en bewust agnost. De bekering van zijn zoon betekende een breuk tussen de twee.
Stott maakte als student in Cambridge indruk met zijn studieresultaten. Eerst als letterenstudent, daarna in de theologie. Met 29 jaar werd hij al rector van de parochie van All Souls, een anglicaanse kerk in Londen, die hij zijn hele leven trouw bleef. De kerk diende als uitvalsbasis voor veel internationale contacten. In de jaren die volgden verwierf Stott bekendheid met de talloze boeken die hij schreef en de toespraken die hij over de hele wereld hield. Daarin etaleerde hij niet zozeer nieuwe theologische opvattingen, maar verwoordde hij op een frisse en verhelderende manier wat fundamenteel is in het christelijk geloof, zodat lezers van zijn boeken en luisteraars van zijn toespraken vaak dachten: ‘Dit klopt! Zo heb ik het nog nooit bekeken’.
magnum opus
Zijn boek Het kruis van Christus zag hij als zijn magnum opus. Daarin stond Galaten 6:14, zijn favoriete Bijbeltekst, centraal: ‘Maar ik – ik wil me op niets anders laten voorstaan dan het kruis van Jezus Christus, onze Heer, waardoor de wereld voor mij is gekruisigd en ik voor de wereld’.
De Britse theoloog kon nauwkeurig formuleren en was vaak verrassend genuanceerd. Over de vraag of wonderen nog steeds gebeuren, zei hij bijvoorbeeld eens: ‘We verwerpen zowel de scepsis die wonderen ontkent als de vooringenomenheid die ze eist’. Halverwege de jaren negentig liet hij zich kritisch uit over de zogenaamde ‘Toronto’-zegen, een fenomeen waarbij mensen heftige emotionele uitingen ondergaan: het lachen of huilen, op de grond vallen of het uitstoten van dierengeluiden, worden door voorstanders beschouwd als uitingen van de Geest. Stott zei erover: ‘In de hele Bijbel wordt duidelijk dat mensen zich van dieren onderscheiden. De Bijbel stelt ons onder kritiek, als we ons als dieren gaan gedragen, en roept op tot een heldere afbakening.’
verbinding
Waar John Stott de meeste lof mee oogstte, was zijn vermogen tot het verbinden van mensen. Hij was een diplomaat op zoek naar eenheid onder christenen. Hij waarschuwde ooit tegen ‘de pathologische neiging tot versnippering’ onder evangelischen, waardoor men zich afscheidt ‘van iedereen die niet op dezelfde manier zijn veters strikt als wij’. Wat Stott betreft kunnen christenen over heel veel zaken van mening verschillen, als er maar eenheid is in het belijden van Vader, Zoon en Geest. ‘In waarheid eenheid, in twijfelgevallen vrijheid, in alle gevallen liefde’, was een van zijn uitspraken.
Zijn inzet voor eenheid kwam het beste naar voren in de jaren zestig en zeventig. Samen met zijn vriend Billy Graham had hij een grote rol in oecumenische discussies. In die periode naderde de polarisatie tussen ecumenicals en evangelicals het kookpunt. Evangelischen werd verweten eenzijdig gericht te zijn op het eeuwige zielenheil van mensen. Ze zouden te weinig oog hebben voor maatschappelijke actie.
In deze polemiek speelde John Stott een sleutelrol. Hij stond met Graham aan de wieg van de eerste Lausanneconferentie in 1974, waar 2500 christelijke leiders spraken over evangelisatie. Daar moest hij die beide groepen bij elkaar zien te brengen. Stott mocht de openingstoespraak van de conferentie houden over evangelisatie. ‘In de Bijbel staan twee instructies’, zei Stott. ‘“Heb je naaste lief” en “gaat heen en maak discipelen”. Sommigen onder ons doen alsof deze twee dingen hetzelfde zijn, zodat als we het evangelie hebben gedeeld met iemand, daarmee onze verantwoordelijkheid om van diegene te houden stopt. Maar dat is niet zo. Als we werkelijk van onze naaste houden, zullen we hem zonder twijfel het goede nieuws van Jezus vertellen. Maar ook: als we werkelijk van onze naaste houden, dan zullen we daar niet stoppen.’
breuk
In de jaren zestig was eenheid ook een kwestie in zijn eigen anglicaanse kerkgenootschap. Dr. Martin Lloyd-Jones riep in 1966 tijdens een nationale vergadering van evangelischen zijn geestverwanten op zich af te scheiden van de Anglicaanse Kerk. Stott was voorzitter van de vergadering en liet direct weten het niet met Lloyd-Jones eens te zijn. Het gevolg was dat een aantal evangelischen inderdaad de Anglicaanse Kerk verliet. Waarschijnlijk was het aantal veel groter geweest als Stott zich niet daartegen had uitgesproken.
De breuk greep hem aan, zei hij later. ‘Toch ben ik er nog altijd van overtuigd dat we onze boodschap binnen de kerk moeten uitdragen.’ Hij zou er naar eigen zeggen pas uitstappen als bepaalde duidelijke grenzen worden overschreden. Als zijn kerk zou besluiten homoseksuele relaties goed te keuren bijvoorbeeld. ‘Ik zou, denk ik, nog een paar jaar blijven om te waarschuwen, maar dan met pijn in mijn hart uit de kerk stappen.’
evangelicale paus
De joodse columnist van de New York Times, David Brooks, noemde John Stott in 2004 ‘de evangelicale paus’. Stott is volgens hem de beste, breedst geaccepteerde en meest aimabele voorman van het wereldwijde evangelicalisme. Brooks hekelde het feit dat ‘gladde tv-dominees’ als woordvoerders van het evangelicalisme worden gezien, en mensen als Stott genegeerd worden. De Britse theoloog heeft volgens Brooks enorm veel invloed gehad op talloze predikers. ‘Door de jaren heen heb ik honderden evangelicalen gesproken die precies klonken als Stott. Hoe dat klinkt? Hij heeft een vriendelijk, hoffelijk en natuurlijk stemgeluid. Hij is nederig en zelfkritisch, maar ook vol van vertrouwen, levenslustig en optimistisch.’
John Stott verbleef sinds een aantal jaren in een bejaardentehuis voor anglicaanse geestelijken in Zuid-Engeland. Daar overleed hij woensdag 27 juli 2011.
- geplaatst:
- 28-07-2011 - 12.46
Thursday, June 30, 2011
Noteworthy CIMS Events
A second significant development is the building of bridges between “East” and “South”. For many years links between “East” and “West” have been frequent, as have been the connections between “West” and “South”. A delegation of St. Andrews Presbyterian Church in Nairobi, Kenya paid a visit to the Reformed Church in Hungary with the purpose of re-connecting, since in 1974 another Hungarian Reformed pastor, Dr. János Pásztor served as a missionary in Kenya, teaching at St. Paul’s Seminary in Limuru, Kenya. The delegation was greatly impressed by the work of the Reformed Rehabilitation centre for drug and alcohol addicts, but also greatly disturbed someone making the remark: Hungarians never marry Roma. It seems that a hidden cast system is existing in Hungarian society. They also visited CIMS, and were surprised discovering that the local congregation as the main agent in mission, and that Mission is nature of church, not additional part, like „church with a mission program”. Apollo came up to me after the presentation: I would like to learn more about that perspective! Now he joint the CIMS MATHEM program.
A third remarkable event was the Dutch-Hungarian partner congregation’s conference in early May in CIMS, the fruit of a series of thematic days on “New developments in twinning links with churches in Central and Eastern Europe”. Almost 20 members of a Reformed congregation in my village of birth, Oud-Alblas, and 20 members of their partner congregation in Sigisoara (Segesvár), Romania, met for a three days program in Budapest, with site visits to new church plants and urban social projects, sharing about the challenges each church faces, and lively interaction and discussions (with simultaneous translation assistance from Dutch language students) how they could help each other to “Together Witness of Christ today”. Many Reformed congregations in the Netherlands have maintained twinning links with churches in former Eastern Europe, especially in Hungary and Romania, for two or even three decades, in which a paradigm shift is taking place from a rather one directional, humanitarian aid focused relationship, from the “haves” to the “have-nots” into a bi-directional relationship, how to encourage each other to be missional church today. CIMS provides training and consultancy in these processes, and students research its history and current developments.
Monday, June 20, 2011
"Wie is later jouw buschauffeur?"
Vrijdag 17 juni 2011 | Peter Jorna
In de zes maanden dat Hongarije voorzitter van de EU is, was het Roma issue ‘Top Prioriteit’. Ook een aantal ambassades ging serieus aan de slag met het onderwerp. In Nederland organiseerde de Hongaarse ambassade samen met Clingendael op 14 juni een conferentie over de integratie en ontwikkeling van Roma in Europa. Centraal thema: 'Hoe zorg je ervoor dat Roma betrokken zijn en zich betrokken voelen bij de samenleving?'
Lees verder: http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2011/06/17/wie_is_later_jouw_buschauffeur_roma_vraagtekens_b/Tuesday, May 31, 2011
Conferentie in Boedapest en een bezoek aan Sighisoara
Leontine Jabaaij en Betty Eijkelenboom
Wednesday, April 27, 2011
‘Amsterdam’ Een weekend met Hongaarse studenten
Eerder dit jaar hebben we een vraag gekregen van Andras Lovas uit Budapest of we bereid waren om aan een antal theologie studenten de missionaire ontwikkelingen van de stad te laten zien. Met het doel dat de studenten proeven van de werk van AiB en andere ministries in Amsterdam. Samen met Bas van de Graaf (Jeruzalemkerk), Jeanette de Waard (Hoop voor Noord) en Siebrand Wierda (Via Nova) hebben we de Hongaren ontvangen en op verschillende momenten van de weekend met de studenten gesproken over kerk zijn in een seculiere stad.
Idols of the city
We hebben de studenten twee keer meegenomen voor een wandeling in de stad met de vraag: Wat zegt Amsterdam over zichzelf? Voor de studenten was dit de eerste keer in Amsterdam. Ze hebben dan ook een redelijke cultuur schok gehad. De rondleiding was bedoeld om de stad te leren kennen en om de goden van de stad te kunnen identificeren. Als je een missionaire kerk wilt zijn in een grote stad dan moet je stad goed kennen. De studenten hebben met open ogen in Amsterdam rondgelopen. Enerzijds hebben ze genoten wat ze zagen en anderzijds waren ze verontwaardigd. Amsterdam kan overweldigend zijn tijdens een eerste bezoek. Maar ze hebben er goed werk van gemaakt om de goden van de stad te inventariseren en ook te benoemen. Bijna iedereen vond dat Vrijheid het woord is dat de stad over zichzelf roept. ‘Kom naar Amsterdam want hier ben je vrij om te zijn wie je maar wilt zijn’ zou zomaar de motto kunnen zijn van de stad. Voor een eerste indruk en bezoek in Amsterdam hebben de studenten de spijker op de kop geslagen. De uitdaging was dan ook om met de zelfde ogen te kijken naar de stad Budapest. Dit kwam als een verassing voor hun. Ze waren niet gewent om zulke kritische vragen te stellen tegenover hun eigen context. Dit was een echte eye-opener.
Mission mindedness
De studenten hebben ook een inspirerende college gekregen van Siebrand. Hij heeft vertelt over wat een missionaire kerk is en hoe men een kerk opnieuw kan laten starten, kerk planten en samen werken met anderen in een partnerschap. Ze waren helemaal onder de indruk van de mission midedeness van de AiB en de andere ministeries in de stad. Het was iets wat ze misten in Budapest. Namelijk kerken die bewust bezig zijn met kerk zijn in de stad en voor de stad. Hun bezoek aan de diensten van Jeruzalemkerk en Hoop voor Noord heeft dit inzicht versterkt. Ze waren ook onder de indruk van de collegialiteit van de verschillede voorgangers. Ze hebben gemerkt dat ze samen werken in plaats van dat ze elkaars concurrent zijn. In het laatste groepsgesprek waren ze allemaal te spreken vooral over manier waarop kerk zijn is gedaan in Amsterdam. Het zal me niet verbazen als we over een paar jaar goede verhalen horen over de kerken in Budapest en dat dit weekend een belangrijke rol heeft daarin gespeeld.
Kort stukje van ds Bas vd Graaf van de Jeruzalemkerk
In het weekend van 15-18 april bezocht een groep van 17 theologiestudenten uit Budapest onze stad. In het kader van het vak missiologie – gegeven door Anne-Marie Kool, hoogleraar op de Karoli Gaspar Universiteit, maakten zij kennis met allerlei gemeenten en projecten in de stad, maar ook met de visie van Amsterdam in Beweging. Het idee was ontstaan tijdens de City-to-City-Europe conferentie in Budapest van 2010. Het is voor deze jonge mensen een prachtig weekend geworden, waarin, zoals we terughoorden, werkelijk allerlei vensters zijn opengegaan. Het was geweldig om iets van wat we in Amsterdam hebben ontvangen de afgelopen jaren te kunnen delen met toekomstige kerkleiders uit Hongarije. Dit smaakte naar meer en we bezinnen ons dan ook op een vervolg.
Met dank aan medeorganisatoren Jeanette de Waard en Szaszi Bene,
Bas van der Graaf
Friday, April 22, 2011
Thursday, April 21, 2011
Gemeentecontacten Conferentie Budapest 2011 // Testvér gyülekezetek konferenciája Budapest 2011
De laatste versie van het nederlandstalige programma vindt u hier: NL programma. De komende dagen zullen we nog wat voorbereidingsmateriaal opzoeken.
Nagyon hálásak vagyunk, hogy annyian jelentkeztek a holland-magyar testvér gyülekezetek konferenciájára: kb. 40-en!
A magyarnyelvű program utolsó változatát itt tölthető le: magyarnyelvű program.
New CIMS PhD in Missiology and Ecumenical Studies Programme
PhD in Missiology and Ecumenical Studies (MES) brochure: MES Brochure