Tuesday, August 16, 2016

Jubileum concert Stichting Hulp Oost-Europa in Harderwijk


 

Kinga Bán zingt tijdens het jubileumconcert van stichting Hulp Oost-Europa, die 40 jaar bestaat. Het concert heeft plaats op 10 september 2016 om 20.00 uur in de Grote Kerk in Harderwijk (Kerkplein 1). Tijdens dit concert zal ook het Hervormd Mannenkoor IJsselmuiden-Grafhorst o.l.v. Freddy Veldkamp optreden. Het orgel wordt bespeeld door Harry Hamer. Hans van Roest speelt vleugel en Marloes de Jong speelt viool. Het concert is gratis.

Het concert wordt gehouden wegens het 40-jarig bestaan van stichting Hulp Oost-Europa. Kinga Bán is gevraagd om medewerking te verlenen, omdat haar Hongaarse grootouders een van de eerste contacten waren die Hulp Oost-Europa had in Hongarije. Kinga is bekend vanwege haar optredens bij Sela. Ze zingt vanaf haar 12e jaar in de kerk en is in 2005 afgestudeerd aan het conservatorium. Kinga is betrokken bij de Opwekkingsconferentie en heeft meegewerkt aan Psalmen voor Nu en Life@Opwekking. Ook zong ze een aantal jaren in het koor Gospel Boulevard. Naast Sela zingt ze bij trouwdiensten en geeft ze zangworkshops.

Sinds 1976 helpt de stichting plaatselijke christelijke gemeenten in Oost-Europa om diaconaal bewust te zijn en oog en hart te hebben voor de naaste in nood. Hulp Oost-Europa helpt ook bij gemeenteopbouw, zodat het Koninkrijk van God wordt uitgebreid. Het christelijk onderwijs krijgt ook steun, zodat kinderen worden voorbereid om hun plek in de maatschappij te krijgen en volgelingen van de Here Jezus worden. Dit jaar wil de stichting het kinderwerk in Oost-Europa centraal stellen. Kinderen hebben immers de toekomst. Dit perspectief wil de stichting we ook kinderen in Oost-Europa bieden. Daarom zal er tijdens het jubileumconcert de collecte gehouden voor dit doel.


Datum: 10-09-2016
Locatie: Grote Kerk Harderwijk (Kerkplein 1)
Aanvang: 20:00 uur

Lees meer: https://hulpoosteuropa.nl/agenda/jubileumconcert-in-harderwijk/

Monday, June 27, 2016

Nieuw Levensteken Nr. 104 kerkbode Herv. Gemeente Sion, Houten, Juni en Juli 2016

“Dit is het woord van de HEERE tot Zerubbabel: Niet door kracht en niet door geweld, maar door Mijn Geest, zegt de HEERE van de legermachten. Wie bent u, grote berg? Voor de ogen van Zerubbabel zult u een vlakte worden.” Zach. 4: 6-7

Beste Gemeenteleden!
Twee weken geleden heb ik bij de “Senioren club” van de Gazdagret gemeente gesproken op een zendingsmiddag. Al vele jaren leven vele 60+ers uit de gemeente erg mee met mijn werk, ook vaak in heel praktische zin. Toen ik uit Bosnie terugkwam met verhalen uit “verre landen”, was de vraag direct, wanneer kom je hierover vertellen? “Samen dienen in God’s zending”, was het thema.

Zendingsmiddag bij “Senioren Club” Gazdagrét
Ik begon mijn verhaal met het benadrukken van het belang van het hebben van een “thuisfront”. Voor Paulus en Barnabas functioneerde de gemeente van Antiochie als het „thuisfront”. Als we de zendingsreizen lezen in het boek Handelingen, dan zien we dat het zendingswerk geen succesverhaal is, en dat het gepaard gaat met een geestelijke strijd (Ef. 6). De senioren van de Gazdagrét gemeente begrepen heel goed, dat ook al kunnen ze zelf niet „naar het front”, toch spelen ze een heel belangrijke rol in het zendingswerk, door hun voorbede, hun gaven en op de wijze waarop ze in practische zin helpen. Er ging een wereld voor hen open, dat ze niet alleen een verantwoordelijkheid hebben om te bidden dat de Gazdagrét gemeente een missionaire gemeente mag zijn in de wijk, maar ook om mee te leven met de hele kleine protestantse kerken in Kroatie, en in Bosnie, en voor het werk in Midden- en Oost-Europa waarbij ik betrokken ben.

Grote uitdagingen
Hoe belangrijk een sterk thuisfront is voor een zendingswerker, heb ik al vele jaren ervaren, maar ook weer recentelijk. Nu ik me meer en meer verdiep in wat er speelt op de Balkan, waar ruim twintig jaar geleden nog een burgeroorlog woedde, dan realiseer je je voor welke grote uitdagingen de kleine protestantse kerken staan. Wat zijn er nog vele „schaduwen van het verleden” in Midden- en Oost-Europa. Hoe in deze situatie het Evangelie van Jezus Christus door te vertalen en door te geven, op een relevante manier, dat is de grote vraag. Hoe het verleden te verwerken? Dit zijn grote uitdagingen voor de kerken, en als zendingswerker kom je die „schaduwen” ook tegen, in allerlei vormen. Het helpt totaal niet als je je opstelt met een houding van: „ik heb een oplossing voor uw probleem”. Wat heel belangrijk is, dat je je realiseert dat uiteindelijk alleen de Here een uitkomst kan geven, en dat je daarbij misschien een instrument mag zijn, een verbindingsschakel. Om met de woorden van Zacharia te spreken, je ziet om je heen dat er „grote bergen” bergen zijn, die door Zijn Geest tot „een vlakte” worden. „Niet door kracht en niet door geweld, maar door Mijn Geest, zegt de HEERE van de legermachten.” Zomaar wat voorbeelden.

Begin mei kwamen zo’n dertig missiologen en zendingswerkers die betrokken zijn bij het Netwerk voor Missiologie in Midden- en Oost-Europa (CEEAMS) in Osijek bijeen om samen na te denken over de verschillende migratie ervaringen in Oost-Europa van de laatste 25 jaar. Na de val van het IJzeren Gordijn kwamen velen uit het Westen naar het Oosten. Met de uitbreiding van de EU in 2004 gingen velen uit het Oosten werken in het Westen en Zuiden van Europa. En nu de migratie stroom a.g.v. de „Arabische lente”. Vele kerken in Midden- en Oost-Europa zoeken een weg, hoe met deze vragen om te gaan. Daarom was het doel van deze conferentie om samen na te denken hoe de kerken op deze vragen zouden kunnen reageren, vanuit bijbels-missionair perspectief.

Zomaar een greep uit de reakties:
- „Wat is het stimulerend om de overeenkomsten te zien tussen de situatie in Zuid-Africa en Oost-Europa” (Prof. Kritzinger, Zuid-Afrika).
- „De conferentie was een perfecte plaats om veel te leren. De deelnemers kwamen uit veel verschillende plaatsen en brachten uiteenlopende ervaringen met zich mee, waardoor ik beter de verbinding tussen de theorie en de praktijk van zending ben gaan zien.”(Prof. Petraru, Roemenie).
- „Als zendingswerker vind ik het interessant om te zien hoe we zending van verschillende kanten kunnen benaderen. Het perspectief van de Orthodoxe christenen heeft me geholpen om de huidige situatie in het multi-ethnisch en multi-religieuze Bosnie Hercegowina te begrijpen. Ik heb ook een breder perspectief gekregen op missiologie in deze wereld.” (Mark, USA/BiH)
- „Ik heb het gevoel dat onze missiologie vandaag te statisch is, en de woorden en begrippen mist om op een relevante manier de huidige situatie van migratie te beschrijven en om een brug te bouwen tussen de theologische en kerkelijke praktijk. Het grote belang van deze conferentie was dat we kennis en ervaring konden uitwisselen.” (Prof. Nagy, Amsterdam).
- „Het belangrijkste voor mij was dat er benadrukt werd dat migranten mensen zijn, die geschapen zijn naar het beeld van God.”(Ruslan, Kyrgystan, PhD student).
- „Ik was voor de eerste keer op zo’n conferentie. Het was heel verrijkend voor me, om de verschillende perspectieven te horen. Ik kijk nu anders naar mijn eigen land, en begrijp nu beter hoe dialoog een instrument kan zijn om een gemeenschap te bouwen waar men elkaar verstaat.” Cyriacus, Nigeria, 3e jaars theol. Student).
Het organiseren van zo’n conferentie op zich is ook een grote uitdaging, een andere „grote berg”, als je b.v. achter de schermen kijkt wat er allemaal bij komt kijken om mensen van verschillende achtergronden bij elkaar te brengen, visa, en hotels te regelen, etc. Dit was een nieuwe ervaring voor de stafleden van het ETS in Osijek. Ook een nieuwe ervaring voor Ica en Klari van de Senioren club van de Gazdagret gemeente, die als vrijwilliger hielpen. Met dankbaarheid zagen we hoe de deelnemers soms grote financiele offers brachten om naar de conferentie te komen. Dank voor jullie voorbede als „thuisfront”, waardoor „grote bergen”werden tot een „vlakte”!

Zomer programma voor promotie studenten
Leren. Hoe doe je dat? Vraag dat maar eens aan degenen die juist eindexamen hebben gedaan. Je leert uit boeken, maar ook heel veel van elkaar, en natuurlijk van je docenten. Maar een ding heb je ook nodig: tijd! In Oost-Europa zijn een toenemend aantal predikanten en theologen bezig met hun PhD studie. Velen houden zich bezig met het doordenken van aktuele vragen waar de kerken voor staan. Maar ze maken maar weinig voortgang, omdat ze ondertussen leiding geven aan een zendingsorganisatie, of een theol. opleiding, en/of zijn predikant van een gemeente of werken als jeugdwerkleider in een kerk. Velen hebben daarnaast ook een gezin met kinderen.
Het dringende verzoek kwam tot ons, om een mogelijkheid te scheppen, om onder leiding van enkele mentoren, om enkele weken intensief in de bibliotheek van Osijek los van dagelijkse beslommeringen te kunnen studeren. Van 4 tot 30 juli a.s. wordt voor de eerste keer dit zg. Doctoral Colloquium gehouden. De deelnemers komen uit Rusland, Ukraine, Kyrgystan, en Roemenie, en uit verschillende kerkelijke achtergronden. Zelf hoop ik de eerste twee weken van juli samen met een collega, als mentor aanwezig te zijn. Voor meer informatie: www.ceeams.org.

Ontmoetingen …
In een tijd van sociale media, ontmoet je mensen al lang niet alleen meer „face-to-face”. Maar ook dat komt – gelukkig – voor!
- Vorige maand was een groep studenten van het Hoornbeeck College uit Amersfoort op bezoek bij de Gazdagret gemeente, met ondergetekende als vertaalster. Een van de vragen: „Hoe bent u ertoe gekomen om de zending in te gaan?”Een andere:„Wie is de Here God voor u?” Heel goed gesprek volgde.
- Regelmatig ontmoet ik Nina, die leiding geeft aan een netwerk van Roma predikanten en kerken in Zuid-Oost Europa. We spreken over allerlei zaken die ze tijdens haar reizen tegenkomt. „Ik krijgt de indruk dat er een patroon is hoe Roma uit het Oosten naar het Westen van Europa migreren en daar nieuwe christelijke gemeenten stichten.” Met enkele collega’s is ze bezig met het organiseren van een toerustings conferentie voor Roma werkers en predikanten, eind september, waar 250 deelnemers worden verwacht uit 41 landen, waarvan de helft Roma! Vaak ook vraagt ze praktisch advies. „Kun je even kijken naar de begroting, want we moeten nog fondsen werven.” Er blijkt nog een gat te zijn van 25%, 12.000 euro.
- Een Skype bericht van Eszter. De verdediging van mijn MA eindscriptie is goed verlopen. Vier jaar geleden liep Eszter college missiologie bij me, bij het Baptisten seminarie in Budapest. Drie jaar geleden begon ze met haar scriptie, trouwde, werd full-time zendingswerkster onder de Roma, kreeg een kind… En dus schoot de scriptie niet op. Vele begeleidingsgesprekken vonden plaats via Skype over het thema hoe Roma vrouwen tot geloof komen, en welke factoren daar een positieve / negatieve invloed op hebben. De uitkomsten zijn de moeite waard.
- Een Facebook bericht van Pali, een Roma predikant in het oosten van Hongarije. Szilvi, zijn vrouw studeert aan het Baptisten Seminarie. Regelmatig hebben we contact met elkaar. Ik probeer hen te ondersteunen in hun werk en krijg dan ook persoonlijke vragen. „Mijn moeder ligt op sterven. Wil je voor haar en voor ons bidden?” Gelukkig gaat het nu iets beter.
Koffiedrinken met Terry. Vorig jaar is zijn vrouw overleden. Hij is katholiek opgevoed, maar wilde dertig jaar lang niets van de kerk weten. Na het overlijden van zijn vrouw is dat veranderd. Regelmatig leest hij nu een dagboekje, en het is heel bijzonder om te zien hoe zaad van het Woord aan het groeien is.

Dan zijn er de regelmatige beleidingsgesprekken met Sungkon, een zendingswerker uit Zuid-Korea, die sinds 2011 bezig is met zijn promotie studie, o.l.v. Dr. Dorottya Nagy en mijzelf. Daarnaast leidt hij een koreaanse gemeente in Slowakije, en geeft colleges Missiologie en heeft ook nog een gezin. Hij ontvangt regelmatig bezoek van zijn uitzendende gemeente in Korea.

Dank en Gebed
1. Bid voor het Doctoral Colloquium in Osijek. Bid voor alle praktische details, visa, reizen, financien, etc. en voor de ETS staf, maar vooral dat het een leerzame ervaring mag zijn, voor de deelnemers, voor de mentoren en voor ons allen. Bid ook dat de groep mag groeien in de eenheid in Christus.
2. Dank en bid voor het werk van Nina, en voor alle voorbereidingen voor de Roma conferentie in September. Ze hoopt in oktober naar Nederland te komen. Bid om goede contacten. (Nina spreekt trouwens goed Nederlands!)
3. Bid voor de 60+ club dat ook zij steeds meer een thuisfrontcommissie zouden kunnen worden.
4. Bid voor Pali en Szilvi en hun gezin, ook voor de Roma gemeente in Biharkeresztes. Bid dat er iemand gevonden mag worden – of een partner gemeente - die als mentor naast hen kan staan en kan adviseren in praktische zaken.
5. Bid voor Sungkon voor zijn gezondheid en voor alle verantwoordelijkheden die hij draagt.
6. Bid voor de vele ontmoetingen, voor wijsheid in gesprekken. Ook voor mijn gezondheid, mijn rug- en heupproblemen vragen voortdurend aandacht.

Tenslotte
Ik ben heel dankbaar om samen met anderen in God’s dienst te mogen staan, samen met collega’s in Midden- en Oost-Europa, en samen met de ETS staf, werkend vanuit de breed thuisfront. De situatie in Oost-Europa is niet eenvoudig. De schaduwen van het verleden zijn overal, ook vele „mijnenvelden”. Geduld en liefde zijn nodig. Zonder thuisfront red je het niet. Dankbaar ben ik ook voor de nieuwe Thuisfront commissie van Sion, en voor het meeleven van de Senioren club van de Gazdagret gemeente.
In verbondenheid,
Anne-Marie Kool

Monday, April 18, 2016

Nieuw Levensteken Nr. 103 Kerkbode Herv. Gemeente Sion, Houten, Mei 2016

 “Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt.”   Jesaja 41: 10

Beste Gemeenteleden!

Met grote dankbaarheid kijk ik terug op de uitzenddienst van twee weken geleden, waarin we als gemeente en zendingswerker opnieuw aan elkaar werden verbonden. “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend ik ook u…”. Het accent viel op mijn uitzending, maar in wezen werden we allen opnieuw uitgezonden. Samen mogen we in Zijn dienst staan, en elkaar daarin aansporen en bemoedigen.

Het was voor mij heel bijzonder dat ik bij de inzegening ook bovenstaande tekst mee kreeg. In 1978, toen ik voor het eerst Hongarije bezocht om bijbels en christelijke literatuur te brengen, was dit vers heel bepalend voor onze reis. Wat een houvast voor de toekomst: “en zie Ik ben met u…” (Mt. 28)

Orientatiereis naar Bosnië

Nog vol van de uitzenddienst vertrok ik de volgende dag naar Bosnië-Herzegovina, met als doel om inzicht te krijgen in de missionaire uitdagingen en in de situatie van de opleiding van predikanten. Tuzla, Sarajevo en Mostar, het zijn plaatsen die vaak de voorpagina’s haalden, toen daar ruim twintig jaar geleden een onvoorstelbare burgeroorlog woedde, om over Srebrenica maar niet te spreken. Er is maar een handjevol protestanten (evangelische christenen), nog geen 0,02% (in 25 gemeenten) op een bevolking van 3.8 miljoen. Het land valt uiteen in drie bevolkingsgroepen, die van oudsher verbonden zijn met de godsdienst: de Bosnische Moslims (50%), Servische Orthodoxen (35%) en Kroatische Katholieken (15%). In de hoofdstad Sarajevo (360.000 inwoners, 90% moslim), wonen maar 300 Bosnische evangelische christenen, met bijna 100 zendingswerkers, 90% van alle zendingswerkers in het land.

Bosnië krijgt een gezicht

Zomaar een indruk van enkele ontmoetingen, waardoor Bosnië voor mij een gezicht heeft gekregen. Pastor Slavko uit Sarajevo is oud-student van het ETS. Ik had hem in januari j.l. leren kennen bij een bijeenkomst om de behoeften aan missiologisch onderwijs en bijscholing van predikanten in kaart te brengen. Hij en zijn vrouw Sanja getuigen van een radicale omkeer in zijn leven, als oud-maffiabaas, maar ook van Gods zorg en trouw, omdat hij al driemaal van een heel ernstige ziekte werd genezen. Hij is een echte bruggenbouwer, die door velen gerespecteerd wordt. Regelmatig wordt hij uitgenodigd om evangelisatiebijeenkomsten te leiden voor universiteitsstudenten in Engeland. Voor zijn levensverhaal: http://joshirby.com/better-stories/slavko/.
Pastor Zoran leidt een gemeente van zo’n 30-40 leden in Tuzla, en is de enige protestantse predikant in een gebied van een half miljoen inwoners. Zijn dichtstbijzijnde collega is Slavko, die op drie uur rijden van hem af woont. Nives, zijn vrouw studeerde aan het ETS.
Pastor Bernard leidt een gemeente in Capljina, vlakbij Mostar. Hij is bijna klaar met zijn MA studie aan het ETS, over leadership training van een volgende generatie, o.l.v. een docent uit Amerika. Maar hij wordt pas echt enthousiast als hij spreekt over “coffee evangelism”, aansluitend op de diepgewortelde traditie in Bosnië om samen koffie te drinken. “Het is een proces dat iemand Christus leert kennen, dat kan toch juist heel goed onder het genot van een kop koffie?” Zijn vrouw Nadi brengt dat al een beetje in praktijk met haar vrouwen club. “Ik vind het wel heel erg spannend om vrouwen te ontmoeten die niet tot onze gemeente behoren, die b.v. van moslim achtergrond zijn, ik word echt uitgedaagd om uit mijn isolement te komen en om nieuwe wegen te leren gaan.”

Indrukken
En dan kom je weer thuis, boordevol indrukken.
Vaak met veel kunst en vliegwerk - via stijle en smalle straatjes – lukte het om het aangegeven adres te vinden, omdat gemeenten niet in kerkgebouwen, maar in een woonhuis samenkomen. Niet snel zal ik de karkassen van huizen vergeten, die ook na twintig jaar nog getuigen van de enorme verwoesting van soms hele dorpen. Hoe is dat toch mogelijk in een land dat officieel 50% christen is? Bosnië is qua natuurschoon een prachtig land, met redelijk goede wegen. Er is veel werk verzet om de uiterlijke schade van de oorlog te herstellen, maar duidelijk is dat er onder de oppervlakte nog een soort drievoudige apartheid bestaat: Bosniërs, Serviërs en Kroaten.

Temidden van zo’n complexe situatie lijken de kleine evangelische gemeenten nogal in een isolement te leven, wat ook geen wonder is, ze horen niet tot een van de drie dominante bevolkingsgroepen/godsdiensten. Het gevoel van isolement en diepe vermoeidheid proefde je sterk bij een aantal predikanten: “de grond voor het evangelie is hier heel hard, er is veel weerstand.”  Zending is hier zeker geen succesverhaal. Wat ik eigenlijk niet gehoord heb, is de vraag (of de worsteling?) hoe het evangelie door te geven in een land met bijna 50% moslims. Aan een bijbelschool overweegt men binnenkort de enige cursus over de islam te schrappen.

De evangelische christenen noemen zich “eerste generatie christenen”.  Het is echter wel opvallend dat er een zoeken is naar de protestantse wortels in de eigen geschiedenis. Dan is de verbinding met mijn studie van de Hongaarse zendingsgeschiedenis snel gemaakt. De voormalige Lutherse kerk die het stadsbeeld van Sarajevo domineert, getuigt ook van die wortels. Dit zoeken kwam ook naar voren in een ontmoeting met Josh Irby, een Amerikaanse zendingswerker, die een Irby straat ontdekte in de binnenstad van Sarajevo, verwijzend naar een Engelse zendingswerkster uit het midden van de 19e eeuw die veel voor Bosnië betekende. Zie zijn boek: https://www.scribd.com/doc/86476731/Meeting-Miss-Irby-Preview. Ik kon hem met allerlei dwarsverbindingen helpen. “Had ik je maar tien jaar eerder ontmoet.”

In deze ingewikkelde en verdeelde situatie lijkt samenwerking in Gods zendingswerk een sleutelwoord te zijn. Misschien dragen de vele zendingsorganisaties wel ongewild bij aan het versterken van deze verdeeldheid. Bemoedigend is te horen van nieuwe vormen van samenwerking, namelijk binnen Oost-Europa zelf. Zendingswerkers uit de Oekraïne gaan in het westen van Bosnië meewerken in het planten van nieuwe gemeenten.

Het moge duidelijk zijn, dat je na zo’n oriëntatie bezoek met meer vragen dan antwoorden thuis komt.

Dank en gebed
1. Dank voor Slavko en Sonja (Sarajevo), voor Bernard en Nadi (Capljina) voor Zoran en Nives (Tuzla), voor hun werk in Gods wijngaard en voor hun volharding vaak in eenzame situaties.
2. Bid dat in een situatie waarin zoveel verdeeldheid en gebrokenheid is, de heelmakende kracht van het Evangelie mag doorbreken. Bid voor predikanten en christelijk werkers, om wijsheid om in zo’n verdeelde situatie een bruggenbouwer te zijn en om het juiste Woord op het juiste moment te spreken. Bid ook om wijsheid hoe hierbij aan te sluiten in de bijscholing en opleiding van predikanten.
3. Bid voor de CEEAMS conferentie in Osijek van 10-13 Mei a.s. over migratie, met missiologen en predikanten uit heel Oost-Europa.
4. Dankt en bid voor het ETS, dat zoveel predikanten en zendingswerkers heeft opgeleid in Oost-Europa, en met name voor het Osijek Institute for Mission Studies, dat in samenwerking met anderen missiologisch onderwijs en missionaire toerusting van predikanten en zendingswerkers in deze regio hoopt te versterken, dat een verbinding legt met de uitdagingen van de context waarin zij leven.


In verbondenheid,
Anne-Marie Kool