Nieuw Levensteken Nr. 102 21 maart 2016
Beste Gemeenteleden!
“Uw weg was door de zee, Uw pad door grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. U leidde Uw volk als een kudde door de hand van Mozes en Aaron.”
Ps. 77: 20 en 21
Het lied God gaat zijn ongekende gang werd heel vaak gezongen in de opwekking van de Hongaarse kerken na de Tweede Wereldoorlog (1945-1950). Mede daarom koos ik het als titel van mijn dissertatie: God moves in a mysterious way. Dit lied van William Cowper is gebaseerd op bovenstaande verzen uit ps. 77, de tekst voor mijn uitzenddienst van 1993.
God gaat zijn ongekende gang…
Dit lied is ook kenmerkend voor hoe de Here mijn leven heeft geleid, geboren in Oud-Alblas, ook de bakermat voor mijn interesse in Hongarije, via Utrecht en Houten, naar Budapest en Oost-Europa. In 1978 hoorde ik voor het eerst Zijn stem: ben je bereid je leven te geven om een kanaal te worden van Mijn levend water, in Mijn zendingswerk? „Ja Here, hier ben ik, gebruik me, waar U maar wilt en hoe U maar wilt.” Aanvankelijk leek het erop dat die weg naar Afrika voerde. Daarom klopte ik in 1981 voor het eerst op de deur van de GZB.
Maar in 1985, enkele weken nadat ik naar Houten verhuisd was, klonk de heel duidelijke roep naar Hongarije, om achter het IJzeren Gordijn christelijk studentenwerk op te zetten. Officieel als zendingswerker was dat niet mogelijk, daarom ging ik als PhD student om de Hongaarse zendingsgeschiedenis te bestuderen. Een opmerkelijke stap, omdat ik veel meer een praktische dan een akademische instelling had. Die studie zag ik aanvankelijk meer als de prijs die ik moest betalen voor de dienst in Gods Koninkrijk. Later ontdekte ik dat juist in het vak missiologie het praktische en akademische helemaal geen tegenstelling vormen.
In 1992 verhuisde ik terug naar Houten, naar de Kluutweide, om mijn promotiestudie af te maken, niet wetende wat er daarna zou komen. Net als Elia die bij de beek Krith gevoed werd door de raven, zo vond ik regelmatig plastic tasjes aan mijn deurknop, met margarine doosjes met heerlijke „etensrestjes” van Sion gemeenteleden. Een jaar later leidde een officieel verzoek vanuit Hongarije aan de GZB tot de oprichting van de sektie Europa en tot de officiele uitzending vanuit Sion. In 1997 werd ik tot mijn grote verbazing tot hoogleraar missiologie benoemd, waarbij de deuren naar Oost-Europa zich gaandeweg verder openden. „God gaat zijn ongekende gang”.
… maar Zijn weg is vaak verborgen
In de jaren die volgden mocht ik er getuige van zijn hoe de Here „vele wonderen deed”, zoals de engelse versie van het lied verwoordt, waarvan de vele Levenstekens (zie www.annemariekool.org) getuigen, maar ook dat Zijn weg vaak verborgen is. Perioden van duisternis, moeite, geestelijke strijd en ziekte volgden, waarin ik mocht leren wat het betekent bij Hem te schuilen, dat ook in de diepte Hij erbij is, en wat het betekent om met David psalmen te zingen in de nacht. Op momenten dat ik me fysiek te zwak voelde om ook maar iets te doen, opende de Here een nieuw zendingsveld, van ziekenhuis, wachtkamer en revalidatie, waar zoveel deuren open gingen voor goede gesprekken, door er gewoon maar te zijn. Ik moest nu leren te ontvangen, en ontdekte dat Hij gebruikt wat onaanzienlijk en zwak is, om daarin Zijn kracht te openbaren. Ook dat Gods genade onmetelijk groot is.
Deuren sloten zich, andere deuren leken zich te openen, maar bleven dicht. Here, wat wilt Gij dat ik doen zal? En toen kwam die hele duidelijke roeping om ook verder in Midden- en Oost-Europa bezig te zijn, via het ETS in Osijek. Ik ontdek dat de vele lessen die ik heb mogen leren, de kennis en ervaring die ik heb opgedaan, nu van grote waarde zijn.
God gaat nog steeds zijn ongekende gang…
Eeuwenlang was zending een eenrichtingsverkeer vanuit Europa en Noord-Amerika naar de niet-westerse wereld. Nu is het besef gegroeid, dat eigenlijk de hele wereld een zendingsveld is, ook Europa! Maar wat weten we weinig van het zendingswerk van b.v. Oekraiensche christenen in Rusland en Bosnia, en van Roma christenen die vanuit Oost-Europa naar b.v. Spanje en Frankrijk emigreren en daar nieuwe gemeenten stichten. God gebruikt wat onaanzienlijk is en niet belangrijk is om daardoor Zijn kracht te openbaren. Ik zie het mede als mijn taak en roeping om via deze Nieuwe Levenstekens u inzicht te geven in deze kerken en in deze nieuwe zendingsbewegingen. Er is behoefte aan missiologisch onderwijs en missionaire toerusting op allerlei niveaus en in allerlei vormen. Daaraan hoop ik ook verder een bijdrage te mogen leveren.
Dank en gebed
1. Dank voor de voortgang in het redigeren van de 35 hoofdstukken van het boek Mission in Central and Eastern Europe. Ik ben nog bezig met het afronden van het hoofdstuk met de toekomstperspectieven.
2. Bid voor de orientatiereis naar Bosnie, naar Sarajevo en Mostar begin april, voor goede gesprekken met predikanten, kerkleiders, en docenten van theologische opleidingen. Bid voor Slavko in zijn belangrijke werk als coordinator van een samenwerkingsverband van evangelische kerken. Hij nodigde me als oud-student van het ETS uit om kennis te maken met de kerkelijke situatie en inzicht te krijgen in het theologisch onderwijs. Lees zijn indrukwekkende levensverhaal: http://joshirby.com/better-stories/slavko/.
3. Dank voor de waardige en moedige wijze waarop mijn collega en oud-studente Dr. Dorottya Nagy haar oratie uitsprak getiteld: “Theologie-missiologie in beweging: Liefhebben en de ander, terug naar af”, waarmee ze haar ambt als hoogleraar missiologie mocht aanvaarden aan de Protestantse Theologische Universiteit in Amsterdam. De tekst is te lezen op: http://www.pthu.nl/actueel/nieuws/Nieuwspdf/theologie-migratie-in-beweging-final.pdf. Bid voor haar om wijsheid in haar werk en voor haar belangrijke rol in de netwerken voor missiologie in Midden- en Oost-Europa.
4. Bid voor een gezegende uitzenddienst, in het teken van de opgestane Heer, en onze zendende Koning, waarin we als gemeente en als zendingswerker opnieuw aan elkaar verbonden zullen worden.
In verbondenheid,
Anne-Marie Kool
