Nieuw Levensteken Nr. 101 13 februari 2016
Beste Gemeenteleden!
“… riepen zij de gemeente bijeen en deden er verslag van wat voor grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij voor de heidenen de deur van het geloof geopend had.” Hd. 14: 27 en 28
Na afloop van hun eerste zendingsreis keerden Paulus en Barnabas terug naar Antiochie, de gemeente die hen na gebed en handoplegging had uitgezonden. Hun doel was om verslag te doen van de grote dingen die God met hen had gedaan en om te vertellen van de open deuren die de Here gegeven had. Wat is hierin de rol van Paulus en Barnabas, en van de gemeente? De gemeente bidt, Paulus en Barnabas laten zich gebruiken, en de Here doet grote dingen en opent deuren, waardoor de gemeente bemoedigd werd en versterkt. Daarover hoop ik u en jullie allen de komende periode weer te vertellen. Dat is de kern en “kringloop” van zending!
In 1993 werd ik officieel uitgezonden door de GZB vanuit de Sion Gemeente, sindsdien verschenen er vele berichten in de Kerkbode, Levenstekens uit Hongarije en later uit Midden- en Oost-Europa. Nu breekt er een nieuwe fase aan, met Nieuwe Levenstekens, en met D.V. 3 April a.s. een nieuwe uitzenddienst.
Oud en Nieuw
“Nieuw”. Er liggen nieuwe uitdagingen voor me, nu ik sinds 1 september j.l. onder verantwoordelijkheid van het Evangelical Theological Seminary (ETS) in Osijek, Kroatie, werkzaam mag zijn. Ook al ligt Osijek maar 40 km. over de Hongaarse grens, niet ver van Servie en Roemenie, en zo’n 250 km. ten zuiden van Budapest, toch is Kroatie een heel andere wereld, met een hele kleine protestantse minderheid (15.000). De oorlog met Servie ligt nog vers in het geheugen, al is die ruim 20 jaar geleden beeindigd. Binnenkort hoop ik een orientatie reis te maken naar Bosnia, Servie en Bulgarije.
Sinds de oprichting in 1972 speelt het ETS een centrale rol in de opleiding van predikanten en zendingswerkers voor heel Oost-Europa. Bij een recentelijk bezoek aan Minsk (Wit-Rusland) ontmoette ik de – vrouwelijke – dekaan van een theologische opleiding in Kiev, die in het begin van de jaren ’90 ook in Osijek had gestudeerd. Met een aantal collega’s uit de regio zijn we bezig met het maken van plannen voor het nieuwe ETS instituut voor missiologie, om in samenwerking met andere netwerken en organisaties de kerken in Midden- en Oost-Europa ten dienste te zijn hun missionaire roeping te vervullen. De bibliotheek van het ETS met zo’n 80.000 boeken zal hierbij een centrale rol spelen.
“Oud”. Naast het vele nieuwe, is er ook veel wat “oud” is, een voortzetting van de roeping en van het werk dat ik de afgelopen jaren gedaan heb. Met mijn veeljarige ervaring en kennis van zending in Midden- en Oost-Europa ben ik ook betrokken bij het netwerk voor missiologie in Midden-en Oost-Europa (CEEAMS) om samen met collega’s uit heel Oost-Europa, van Kyrgystan tot Praag en van St. Petersburg tot Lviv, Kiev en Leipzig vragen van zending en evangelisatie 25 jaar na de val van de Berlijnse muur te bestuderen, en te publiceren. Er is heel veel van elkaar te leren. Deze lessen kunnen gebruikt worden bij de opleiding of de bijscholing van predikanten.
Enkele thema’s die hoog op de agenda staan: Migratie (van b.v. Polen en Roemenen naar het westen van Europa), relatie met Roma (zigeuners), zending vanuit bijbels perspectief, samenwerking met theologische opleidingen in Oost-Europa, maar ook met Westerse kerken en organisaties etc.
Ik ben heel dankbaar dat ik binnenkort opnieuw vanuit de Sion gemeente uitgezonden zal worden. Ook dat behoort bij het “oude”. Zonder een biddende gemeente is het onmogelijk om staande te blijven in het zendingswerk.
Maar er zijn voor mij niet alleen veel oude, maar – gelukkig - ook heel veel nieuwe gezichten in Sion! Ik hoop u en jullie in de komende tijd te leren kennen, misschien eens bij een praatje “om de haard” waar meerderen van u bijschuiven?
Taak en roeping
Als je als een van de weinige hoogleraren missiologie in Oost-Europa werkzaam bent, dan houdt dan in dat je college’s geeft en MA en PhD studenten begeleidt aan verschillende theologische opleidingen. Verder geef ik regelmatig lezingen, zoals recentelijk over de Toekomst van zending in Europa, en voor Chinese predikanten over de achtergrond van de Roma (zigeuners) in Europa. De Chinese kerk in Budapest is de eerste in Europa die zich niet alleen op zendingswerk onder Chinezen, maar ook op de Roma richt.
Voor vele oud-studenten en collega’s ben je ook een soort vraagbaak en mentor. In een wereld met internet en sociale media ben je altijd en overal te vinden! Het hoort natuurlijk ook bij mijn taak om mijn ervaringen en inzichten op papier te zetten en te publiceren, zodat anderen ervan kunnen leren.
Enkele ontmoetingen
En dan zijn er natuurlijk de heel vele ontmoetingen, zoals bijvoorbeeld met Sasa. Hij is 21 jaar oud, en derdejaars theologie student in Osijek, Roma, en afkomstig uit het zuiden van Servie. Iemand had hem aangeraden met mij te spreken, dus samen een pizza gegeten. Zijn grote vraag: “Mijn ouders verlangen dat ik me geheel aan de Roma zeden en gewoonten houd, maar dat is strijdig met mijn roeping. Ik wil verder theologie studeren, en predikant worden.” Ruim twee uur spraken we heel open over zijn vragen. Twee dagen later stelde hij mij een vraag op Facebook…. “Zou ik je mama mogen noemen?”
Op een conferentie in Minsk, Wit-Rusland, georganiseerd door een netwerk met 56 theologische opleidingen in de voormalige Soviet-Unie, waar ik was uitgenodigd om mee te denken over het opzetten van een PhD programma, ontmoette ik Helga, administratief coordinator van dit netwerk, en mijn vriendin Olga, die een netwerk voor orthodoxe zending coordineert. Ze kenden elkaar nog niet. Samen koffie drinken bracht daar verandering in.
En dan zomaar een ontmoeting met een mevrouw in het Gellért bad, waar ik de afgelopen weken dagelijks te vinden was in verband met verdere revalidatie. Ik knikte haar toe, en sprak haar aan: “ik denk dat ik u eerder ontmoet heb”. Ze stortte direkt haar hart uit… “je bent de eerste die me aanspreekt, terwijl ik hier al acht keer ben geweest voor behandelingen… Mijn man ligt in het ziekenhuis en is ernstig ziek… ik heb helemaal niemand om tegen aan te praten… Wanneer ben je hier weer?”
Dank en gebed
1. Bidt voor het afronden van het boek Mission in Central and Eastern Europe. Het geeft op een unieke manier inzicht in de ontwikkelingen in deze regio van de afgelopen 25 jaar en ook in de uitdagingen die er liggen. Het zal ook een belangrijke bron zijn voor het missiologisch onderwijs.
3. Op 4 maart a.s. hoopt mijn collega en oud-studente Dr. Dorottya Nagy haar ambt als hoogleraar missiologie te aanvaarden aan de Protestantse Theologische Universiteit in Amsterdam. Dankt dat zij op deze belangrijke post benoemd is, en bidt voor haar om wijsheid. Opgeven voor het bijwonen van de oratie kan via de website van de PThU.
4. Ik ben heel dankbaar voor het meeleven dat wij hebben ondervonden rondom het overlijden van mijn vader. Het was heel bijzonder dat ik juist in Nederland was.
Tenslotte, via de sociale media ben ik te volgen. Regelmatig zal ik ook berichten en foto’s plaatsen op mijn blog: www.annemariekool.org. Aarzel niet om vragen te stellen, waarop ik of persoonlijk of in een Nieuw Levensteken op in kan gaan!
In verbondenheid,
Anne-Marie Kool
